پارگی پرینه یکی از مشکلات شایع در بانوان است که می تواند در اثر عوامل مختلفی به وجود آید و مشکلاتی همچون درد و خونریزی را به همراه خواهد داشت. در این مقاله به بررسی علل، علائم، عوارض و روش‌های درمان پارگی پرینه می‌پردازیم تا مادران و زنان در مواجهه با این مشکل بتوانند بهترین تصمیم را برای سلامتی خود اتخاذ کنند.
پارگی پرینه چیست؟
پرینه به بافت نرم و حساسی اطلاق می شود که در میان واژن و مقعد زنان قرار دارد. پارگی پرینه به معنای پاره شدن و آسیب دیدن این بافت است که می تواند در اثر عوامل مختلفی رخ دهد. شایع‌ترین علت پارگی پرینه، زایمان طبیعی است. در برخی موارد نیز رابطه جنسی خشن و طولانی مدت، استفاده از وسایل نامناسب، ضربه مستقیم به پرینه و یا عفونت‌های پرینه منجر به پارگی آن می‌شود.
علائم پارگی پرینه
علائم پارگی پرینه شامل درد و سوزش در هنگام رابطه جنسی، ادرار کردن، عطسه یا سرفه، خونریزی خفیف، تورم و کبودی در ناحیه پرینه است. اگر پارگی پیشرفته و عمیق باشد، ممکن است باعث ناتوانی در کنترل ادرار یا مدفوع هم شود.
علت پارگی پرینه در رابطه چیست؟
مهمترین علل پارگی پرینه در هنگام رابطه جنسی عبارتند از:
- خشکی واژن که می تواند باعث تحریک و آسیب پذیری پرینه شود. استفاده از لوبریکانت در این موارد توصیه می شود.
- فعالیت جنسی طولانی یا خشن که می تواند باعث فشار مکانیکی بیش از حد به پرینه و پارگی آن شود.
- استفاده از وسایل کمکی مانند آلت مصنوعی که باید با احتیاط و رعایت بهداشت انجام شود.
- عفونت های قارچی یا باکتریایی که می توانند باعث التهاب و تحریک پذیری پرینه شوند.
- سابقه پارگی پرینه، اپیزیوتومی یا جراحی های قبلی که پرینه را آسیب پذیرتر می کند.
بنابراین توصیه می شود در رابطه جنسی از خشونت پرهیز شود و در صورت لزوم، مشاوره با متخصص زنان صورت گیرد.
عوارض پارگی پرینه
به طور کلی، پارگی پرینه می تواند منجر به عوارض زیر شود:
- درد و ناراحتی در هنگام فعالیت‌هایی مانند رابطه جنسی، دفع ادرار یا مدفوع
- خونریزی واژینال
- عفونت در ناحیه پرینه
- مشکلات بی اختیاری ادرار و مدفوع در صورت پارگی شدید
- ایجاد بافت اضافی و زگیل در ناحیه پرینه
- نازایی
- کاهش لذت جنسی
- افسردگی و اضطراب ناشی از درد و ناتوانی
- احساس شرم و خجالت در هنگام مراجعه به پزشک
پیشگیری از پارگی پرینه
برای پیشگیری از پارگی پرینه می توان از روش های زیر استفاده کرد:
- انجام ماساژ ملایم پرینه در دوران بارداری
- استفاده از کرم های حاوی اسید هیالورونیک در دوران بارداری
- انتخاب زایمان سزارین در صورت وجود خطر بالای پارگی پرینه
- استفاده از روش های محافظت کننده در حین زایمان طبیعی مانند اپیزیوتومی
- پرهیز از رابطه جنسی خشن و استفاده از لوبریکانت در صورت لزوم
- درمان به موقع عفونت های واژینال
- تقویت عضلات کف لگن
با رعایت نکات بهداشتی و پیشگیرانه می توان از بروز پارگی پرینه جلوگیری کرد یا در صورت بروز آن، با درمان مناسب آسیب را ترمیم نمود. مشاوره با متخصص زنان و زایمان در این زمینه توصیه می شود.
برای درمان پارگی واژن چه کنیم؟
درمان پارگی پرینه بستگی به میزان آسیب دیدگی دارد. اگر پارگی سطحی و جزئی باشد، می توان با رعایت نکاتی مانند استراحت، مصرف مسکن، استحمام با آب گرم و پرهیز از رابطه جنسی تا بهبودی کامل، آن را درمان کرد.
اما اگر پارگی عمیق‌تر باشد، نیاز به بخیه زدن جراحی دارد تا بتوان بافت پاره شده را به همدیگر متصل کرد. در موارد پیشرفته، ممکن است نیاز به عمل جراحی پرینورافی یا پرینوپلاستی باشد که طی آن پزشک با برش دادن و دوختن مجدد بافت‌های آسیب دیده، پرینه را ترمیم می‌کند.
- استراحت کردن و پرهیز از فعالیت‌های سنگین و رابطه جنسی تا زمان بهبودی
- قرار دادن کمپرس یخ بر روی ناحیه به مدت ۱۵-۲۰ دقیقه برای کاهش درد و التهاب
- مصرف مسکن‌های بدون نسخه مانند استامینوفن یا ایبوپروفن برای تسکین درد
- مراقبت بهداشتی از ناحیه مانند شستشوی روزانه با آب ولرم و صابون ملایم
- استفاده از کرم‌ها یا پمادهای تجویزی پزشک جهت درمان عفونت یا التیام زخم
- مراجعه به پزشک جهت بررسی نیاز به بخیه در صورت وجود پارگی عمیق
- انجام فیزیوتراپی کف لگن بعد از بهبودی برای تقویت عضلات
در صورت عفونت یا عوارض دیگر، حتما باید به پزشک مراجعه کرد. مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها هم باید طبق نظر پزشک باشد.
